Σε μία κατάφυτη περιοχή σε υψόμετρο 440 μέτρων πάνω από το χωριό Ρογδιά, βρίσκεται η Ιερά Μονή Σαββαθιανών. Είκοσι χιλιόμετρα δυτικά από την πόλη του Ηρακλείου, η Μονή Σαββαιανών είναι ίσως από τα πιο όμορφα γυναικεία μοναστήρια και ένα από τα λίγα σωζόμενα της περιοχής που είχαν ενεργό ρόλο στους απελευθερωτικούς αγώνες κατά την περίοδο της Ενετικής Κυριαρχίας.

Η χρονολογία της ίδρυσης της Μονής παραμένει ακόμα άγνωστη. Πιθανολογείται, όμως, να έχει ιδρυθεί από τους Ενετούς με ιδρυτή τον πρώτο ηγούμενο Ναθαναήλ. Από την είσοδο της Μονής, ξεκινάει ένα κατάφυτο μονοπάτι που οδηγεί στο χώρο του μοναστηριού. Μετά το μονοπάτι, βρίσκεται ο σπηλαιώδης ναός του Αγίου Αντωνίου και ο κεντρικός ναός των Σαββατιανών που είναι αφιερωμένος στο Γενέσιο της Θεοτόκου και στους Σαράντα Μάρτυρες. Εκτός από τα κελιά των μοναχών, η Μονή διαθέτει κοιμητήριο και οστεοφυλάκιο, ένα παλιό μύλο και ένα παλιό υδραγωγείο. Στο χώρο του μοναστηριού βρίσκονται και οι τάφοι του αγωνιστή της Κρητικής Επανάστασης, Ηρακλή Κοκκινίδη, του Ν. Κοκκινίδη και του ιεροδιάκονου Ευμενίου, που σκοτώθηκε κατά την Επανάσταση του 1866.

Η Μονή των Σαββατιανών είναι γνωστή και για τα υφαντά της, και κυρίως τα ιερατικά άμφια, που φτιάχνουν οι μοναχές σε κρητικούς παραδοσιακούς αργαλειούς. Εκτός από την υφαντική, οι μοναχές ασχολούνται με την αγιογράφηση εικόνων, τα εργόχειρα, την βιολογική καλλιέργεια και την κτηνοτροφία.